Historia Kościelnej Służby Porządkowej
Kościelna Służba Porządkowa, to stowarzyszenie męskie, używające także nazwy Totus Tuus. Działalność służby w Kościele rozpoczęła się od pierwszej pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do naszej Ojczyzny. Minęły już ponad trzy dekady jak panowie w furażerkach służą w Kościele. Mijający czas zaciera wspomnienia.
Totusy u Św. Stanisława. Czuwanie przy grobie ks. Popiełuszki
Od lewej: Pierwszy Przewodniczący K.S.P. TOTUS TUUS Diecezji Warszawsko-Praskiej Bogdan Niewiadomski, Mieczysław Sierżan, Mieczysław Zakrzewski przewodniczący K.S.P. w parafii Narodzenia Pańskiego na Witolinie, Andrzej Zych, ks. prałat Zenon Majcher pierwszy Moderator Kościelnej Służby Porządkowej TOTUS TUUS w Diecezji Warszawsko-Praskiej, Wiesław Zalewski, Wiesław Krasnodębski, brat Stanisław, Józef Szustak.
Postaram się przybliżyć najważniejsze wydarzenia ze służby w Kościele dzieląc ten czas na cztery etapy.
1. Pierwszy etap to czas przygotowania do 1 Pielgrzymki Jana Pawła II do naszej Ojczyzny.
2. Drugi etap to nasza służba po 1 Pielgrzymce Jana Pawła II, aż do 2 Pielgrzymki tj. do 16-23.06 1983 roku.
3. Trzeci etap to nasza działalność służebna po 2 wizycie Jana Pawła II, aż do podziału administracyjnego naszego Kościoła.
4. Czwarty etap to czas po podziale administracyjnym Archidiecezji Warszawskiej.
Czas do I pielgrzymki Jana Pawła II
tj. do 02.06.1979 r.
Jak trudno jest odtworzyć ten okres. Wiadomości jakie zebrałem są trudne do sprecyzowania, ale postaram się Braciom w miarę obiektywnie przybliżyć ten czas.
Wszystko zaczęło się od wyboru Kardynał Karola Wojtyły na Papieża. A było to 16.10.1978 roku.
My katolicy przeżywaliśmy to bardzo głęboko, wlało to w nas dużądozę optymizmu i nadzieję na lepsze jutro.
Żyliśmy w kraju, w którym system komunizmu zniewalał, każdą osobę, która sprzeciwiała się władzy.
Prymas Polski Kardynał Stefan Wyszyński, mając świadomość co może uczynić przyjazd Papieża Polaka do Ojczyzny, ile pozytywnych cech może pobudzić w każdym z nas, zaprosił Jana Pawła II do Polski.
Ta informacja ukazała się w publikatorach 22 lutego 1979 roku. Tym samym zmuszając władze państwowe do oficjalnego zaproszenia Papieża.
Kiedy zaproszenie zostało przyjęte przez stronę Watykańską, ustalono datę przyjazdu.
Były rozpatrywane dwie daty 8 maja 900 setna rocznica męczeńskiej śmierci świętego Stanisława biskupa Krakowa zamordowanego przez króla Bolesława Śmiałego oraz dzień Zielonych świąt 2 czerwca.
Czerwiec został zaakceptowany przez wszystkie zainteresowane strony. Kiedy zbliżał się czas przyjazdu Jana Pawła II, władza poprosiła Księdza Prymasa by wierni pomogli w obsłudze pielgrzymki.
I tak powstał pomysł utworzenia organizacji męskiej do służby w czasie pielgrzymki Papieża. Apel Episkopatu, by mężczyźni podjęli trud służby w czasie pielgrzymowania Ojca Świętego w Ojczyźnie.
W Archidiecezji Warszawskiej ok. 16 tysięcy mężczyzn zapisało się do służby. Przyjęto nazwę formacji męskiej Kościelna Służba Porządkowa Archidiecezji Warszawskie. Zapisy odbywały się w parafiach. W parafiach zapisywali księża proboszczowie lub kapłani wyznaczeni przez Proboszczów.
Tworzono grupy po dziesięć osób wybierając tzn. dziesiątkowego, który odpowiadał za swoją dziesiątkę. Osoby te były wybrane przez kapłanów.
Pierwsze spotkania przed wizytą Ojca Świętego odbywały się w Ząbkach. Ksiądz prałat Tadeusz Karolak proboszcz parafii Świętej Trójcy, był odpowiedzialny za przygotowanie mężczyzn do pełnienia służby. Symbolami rozpoznawczymi była furażerka i identyfikator ze zdjęciem. Tam też uzyskiwane były pierwsze informacje o naszej służbie, gdzie na jakich odcinkach dane parafie wraz ze swoimi kapłanami będą pełniły służbę.
Było to wielkie wyzwanie dla nas świeckich, duża radość, ale też niepokój, jak układać się będzie współpraca z milicją, tak nie życzliwą Kościołowi. I nadszedł dzień 2 czerwca dzień pierwszej służby. Nie będę mówił o przeżyciach, bo każdy inaczej tę służbę przeżywał, tu zostawiam odrobinę intymności dla każdego z was z osobna, gdyż była to pierwsza odpowiedzialna służba Bogu, Kościołowi i Ludziom.
Jan Paweł II na szlaku pielgrzymim głosił Chrystusa mówił - Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa, a raczej człowiek nie może sam siebie zrozumieć bez Chrystusa - Ojciec Święty zakończył pielgrzymkę po ziemi Ojczystej i wyjechał zostawiając nam ogromną nadzieję, wiarę, że jeżeli będziemy budowali swój dom Ojczysty oparty na skale, na wartościach bożych, to cel ku wolności osiągniemy.
Po 1 Pielgrzymce Jana Pawła II, aż do 2 Pielgrzymki tj. do 16-23.06 1983 roku.
Ksiądz prałat Tadeusz Karolak i bracia pracujący z nim blisko, tacy jak Henryk Goryszewski, Andrzej Grysiński, Tadeusz Drożdżewicz, Zygmunt Laskowski, Henryk Kietliński, Eugeniusz Bądzyński, Włodzimierz Rodziewicz i wielu innych, którzy nie chcieli utracić bogactwa ludzkiego, podjęli trud utworzenia formacji męskiej działającej w strukturach Kościoła Lokalnego. I tak zaczęła się ogromna praca, by ten entuzjazm przerodzić w strukturę trwałą. Trwają przygotowania do reguł K.S.P Archidiecezji Warszawskiej. Powstaje nasze zawołanie - Z Piotrem przez Maryję do Chrystusa -. Zasadami przestrzeganymi przez członków K.S.P. w życiu i pracy,są nimi:
1. Boga stawiam ponad wszystko i odważnie wyznaję wiarę.
2. Czynnie uczestniczę w życiu Kościoła.
3. Dotrzymuję zobowiązań wynikających z przyjętych sakramentów świętych: chrztu, bierzmowania, małżeństwa oraz Ślubów Narodu Polskiego z 1956r.
4. Wiernie pielęgnuję obowiązek codziennej modlitwy.
5. Żyję w łasce uświęcającej.
6. Swoim życiem głoszę chwałę Maryi Niepokalanej.
7. Życzliwie służę bliźniemu.
8. Swoją postawą zmierzam do eliminowania społecznych plag: alkoholizmu, nikotynizmu, narkomanii i rozwiązłości.
9. Na co dzień kieruję się zasadą: - Zło dobrem zwyciężaj -.
10. W duchu chrześcijańskim pielęgnuję miłość Ojczyzny.
Do Rady zapraszani są nowi bracia, którzy dali się poznać w codziennej pracy, są to między innymi: Jan Słowik, Wiesław Szwejcer, Stanisław Skręta, Stanisław Nowicki, Grzegorz Łapiński, Andrzej Hajzik, Bogdan Niewiadomski i wielu wielu innych. Rozpoczęła się systematyczna praca, Rada spotyka się w drugie piątki miesiąca zaś spotkania formacyjne odbywają się w czwarte piątki miesiąca. Na spotkania formacyjne przychodziło regularnie ok. 100 braci. Rada przygotowuje reguły na których powinna oprzeć się codzienna działalność K.S.P. Ksiądz prałat Tadeusz Karolak i Rada Archidiecezji przedstawiła Ks. Prymasowi nasze reguły do zatwierdzenia. Nad regułami w Kurii pracuje Ojciec Gabryel Bartoszewski. Zatwierdzenie reguł nastąpiło 30 marca 1983 roku.
Kościelna Służba Porządkowa Archidiecezji Warszawskiej (używająca zamiennej nazwy "Totus Tuus") jest kościelnym stowarzyszeniem mężczyzn o charakterze publicznym katolickim w myśl przepisów kan. 298 i 301 KPK.
Działa ona w oparciu o Dekret z dnia 30 marca 1983 r., nr 217D/D/83/P wydany, zgodnie z przepisami kan. 312 par.1, 3 KPK, przez J. Em. Ks. Kardynała Józefa Glempa Ordynariusza Archidiecezji Warszawskiej.
Otrzymaliśmy pozwolenie na używanie skróconej nazwy z zawołania Jana Pawła II TOTUS TUUS, którą bardzo często się posługujemy.
Ogłoszona została kolejna pielgrzymka Ojca Świętego do naszej Ojczyzny.
Wypada ona w okresie obchodów Świętego Roku Odkupienia. Wyznaczono termin przybycia Jana Pawła II do Polski, który wypada w dniach 16-23 czerwiec 1983 roku. Ojciec Święty nawiedzi: Warszawę, Niepokalanów, Częstochowę, Poznań, Katowice, Wrocław, Górę Świętej Anny oraz Kraków.
W kwietniu 1983 roku wydany jest pierwszy numer Biuletynu Informacyjnego K.S.P. Archidiecezji Warszawskiej. Trwają przygotowania do służby oraz trwa intensywny czas formacji. Każdy członek Totus Tuus podejmuje pracę nad odnową religijną w wymiarze osobistym, rodzinnym i społecznym poprzez uświęcanie życia, pielęgnowanie tradycji katolickich oraz przeciwdziałanie plagom społecznym i zagrożeniom narodowym. Celem członków stowarzyszenia jest życie wiarą oraz zachowanie ścisłej więzi z Kościołem, aby przez to przyczyniać się do pomnażania chwały Bożej.
Czas po II pielgrzymce Ojca Świętego do podziału administracyjnego tj. do marca 1993 roku.
Mimo stanu wojennego panującego w naszej Ojczyźnie z wielką nadzieją Polacy czekają na przyjazd Jana Pawła II, ufając że znowu wleje nam nadzieję na lepsze jutro. Mimo smutku jaki panuje w kraju 16 czerwiec dla wierzących katolików był dniem radości.
Bracia z K.S.P. starali się w czasie uroczystości i spotkań z Ojcem Święty czuwać nad porządkiem by nie przewidziane siły nie zakłóciły tych uroczystości i przeżyć wiernych.
Kościelna Służba Porządkowa dziękuje Panu Bogu i Matce Bożej za reguły i uznanie naszego stowarzyszenia jako formacji działającej w Kościele. Aktywni bracia postanowili pójść w pieszej pielgrzymce na Jasną Górę. W 17 grupie szmaragdowej szli bracia z K.S.P. wraz ze swoim Moderatorem. W trudach pielgrzymich bracia się lepiej poznawali i podejmowali kolejne wyzwania w naszej pracy formacyjnej.
I tak zrodziła się Piesza Praska Pielgrzymka Rodzin na Jasną Górę
Która swój początek miała 5 sierpnia 1984 roku. Aktywni w tworzeniu pielgrzymki byli ksiądz Moderator Tadeusz Karolak, Eugeniusz Bądzyński, Henryk Goryszewski Andrzej Grysiński, Włodzimierz Rodziewicz, Stanisław Skręta, Jan Słowik, Zygmunt Laskowski i wielu innych.
W 2018r już po raz 35 wyruszy z Sanktuarium MB Ostrobramskiej Piesza Pielgrzymka Rodzin na Jasną Górę, uznana przez Ordynariusza Diecezji Warszawsko-praskiej, jako pielgrzymka diecezjalna. Organizatorami cały czas są bracia z K.S.P.
Nasza służba została pozytywnie oceniona przez Kościół. Na efekty długo czekać nie trzeba było, Jego Em. Józef Kardynał Glemp Prymas Polski zaprosił nas na obchody uroczystości Świętego Wojciecha do Gniezna, był to kwiecień 1986 rok. Około 250 braci wraz z Moderatorem Ks. Prałatem Tadeuszem Karolakiem entuzjastycznie było przyjętych przez mieszkańców Gniezna. Zabezpieczaliśmy procesję z relikwiami Świętego Wojciecha i Świętego Stanisław Biskupa Męczennika. Była to nowość w wymiarze ogólnopolskim.
8. Listopada 1986 roku blisko 300 braci w strojach galowych wybrało się wynajętym pociągiem do Białegostoku, by nawiedzić Sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia w Katedrze Białostockiej.
Ksiądz Moderator i Przewodniczący K.S.P. Henryk Goryszewski zostali zaproszeni z wykładem do diecezji Koszalińsko-kołobrzeskiej na zaproszenie Ordynariusza Ks. Bp Jeża, by przybliżyć działanie naszej formacji w Kościele.
III pielgrzymka Jana Pawła II w dniach 08-14. 06 1987 roku.
Oczekiwania nasze były duże. Ojciec Święty przybywa do Kraju, w którym w dalszym ciągu rządzą komuniści. Człowiek rodzina młodzież to dla Jana Pawła II cele najważniejsze, by Naród i nasza Ojczyzna mogły podążać drogą Ewangelii. - Wielkie rzeczy uczynił nam Wszechmocny - Wierni Przymierzu idziemy tworzyć nową rzeczywistość w rodzinie i Ojczyźnie o to prosił Ojciec Święty. Ze wzruszeniem przebyliśmy drogę ze sztandarami z Kościoła Wszystkich Świętych pod pomnik Sługi Bożego Prymasa Tysiąclecia, przy Kościele Wizytek na Krakowskim Przedmieściu, odbyła się modlitwa i Apel Jasnogórski z prośbą o rychłą beatyfikację. W Katedrze na Starym Mieście każdego 6 lutego K.S.P. modli się o rychłą beatyfikację Prymasa Tysiąclecia. Trwa nieustannie nasza służba w Kościele na każdych ważnych uroczystościach. K.S.P. aktywnie uczestniczy w uroczystości pogrzebowej bestialsko zamordowanego Ks. Jerzego Popiełuszki oraz czuwa przy grobie obecnie błogosławionego Ks. Jerzego Popiełuszki od 3 listopada 1984 roku. 19 września 1988 roku wychodzi ostatni numer 19 Biuletynu Informacyjnego K.S.P. Archidiecezji Warszawskiej. Odbywają się kolejne kursy instruktorów Totus Tuus. Trwa normalna praca formacyjna. Jest rok 1989, upada komunizm, część braci odchodzi by podjąć działalność polityczną.
Rozpoczynają się męskie pielgrzymki do Sanktuariów Maryjnych w Miedniewicach, a później do Rokitna miejsca tak bliskiemu Prymasowi Tysiąclecia. Do tych Sanktuariów odbywały się też pielgrzymki piesze. Od kilkunastu lat bracia z Totus Tuus przybywają do Niepokalanowa, by za przyczyną Matki Kościoła naszej patronki i Świętego Maksymiliana Kolbe modlić się za naszą Ojczyznę.
IV pielgrzymka Jana Pawła II w dniach 01-09. 06. 1991 roku.
Po raz czwarty przybywa Jan Paweł II do Ojczyzny by Ją umocnić i pobudzić do działania z duchem Ewangelii. Przesłanie jakie przekazał - Bądźcie solidarni Bądźcie mocni duchem i kochajcie ludzi - i moje retoryczne pytanie co z tego pozostało mimo że tak bardzo Polacy kochali i kochają Jana Pawła II.