Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego jest modlitwą wstawienniczą
polegającą na wzięciu w duchową opiekę na 9 miesięcy
nieznanego nam poczętego dziecka, którego życie jest zagrożone aborcją.
Polega na odmawianiu jednej dziesiątki
różańca świętego każdego dnia przez 9 miesięcy z rozważaniem
tajemnicy życia Jezusa i Maryi oraz odmówieniem specjalnej modlitwy
w intencji tego dziecka.
Duchową adopcję można podjąć podczas uroczystej
mszy św, lub indywidualnie np. pod krzyżem.
Msze takie najczęściej są organizowane w dniach:
25 marca – Dzień Świętości Życia,
28 grudnia – Święto Młodzianków Męczenników.
Przyrzeczenia powinny być przeprowadzane uroczyście,
ale można je złożyć także prywatnie.
Modlitwa Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego Adopcji jest nie
tylko "tarczą obronną" przed aborcją, ale również leczy zranienia
pozostawione w sercu tych osób, które się do niej przyczyniły.
Drugim, ważnym wymiarem tej wspaniałej modlitwy jest powierzenie
Bogu zagrożonego życia będącego konsekwencją różnych uwarunkowań zdrowotnych
oraz rodziców borykających się z trudnościami związanymi z jego przyjęciem.
Duchową Adopcję może podjąć każdy: osoby świeckie, kobiety,
mężczyźni, osoby chore, dzieci pod opieką rodziców,
w tym osoby żyjące w niesakramentalnym związku.
Duchową Adopcję można podjąć wielokrotnie, pod
warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
Duchową Adopcję można podjąć wszędzie, ale za każdym razem
należy złożyć przyrzeczenie. Zaleca się jednak uroczystą formuję
ze względu na wagę i znaczenie tej modlitwy.
Krótkotrwałe przerwanie Duchowej Adopcji nie jest grzechem.
Długa przerwa (miesiąc dwa) przerywa Duchową Adopcję.
Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać.
Świadome zlekceważenie złożonego Bogu przyrzeczenia jest grzechem.
