Matka Boża Szkaplerzna
Matka Szkaplerza Świętego
Szkaplerz karmelitański swą historią sięga XII wieku. Duchowi synowie Proroka Eliasza prowadzili życie modlitwy na Górze Karmel w Palestynie. Nazywali się Braćmi Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Z powodu prześladowań Karmelici musieli opuścić Ziemię Świętą. Udali się najpierw na Sycylię, a potem do Francji i Anglii. W Europie napotkali jednak liczne trudności, które mogły doprowadzić nawet do kasacji Zakonu. Największym niebezpieczeństwem okazał się dekret Soboru Laterańskiego IV (1215) zabraniający zakładania nowych zakonów; dekret nie uznawał także istnienia tych zakonów, które nie były oparte na jednej z klasycznych, oficjalnie zaaprobowanych przez Kościół reguł.
W Anglii szczególną świętobliwością wsławił się św. Szymon Stock. Kiedy dostrzegł niebezpieczeństwa grożące Zakonowi, błagał Najświętszą Dziewicę o pomoc.
W nocy z 15 na 16 lipca 1251 roku w otoczeniu Aniołów ujrzał Najświętszą Maryję Pannę, która podała mu szkaplerz koloru brązowego. Usłyszał wtedy te słowa Maryi: "Przyjmij najmilszy synu Szkaplerz twego Zakonu jako znak mego braterstwa. Przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania".
Interwencja Maryi okazała się się skuteczna: nie tylko nie rozwiązano Zakonu, ale jeszcze przed swoją śmiercią Szymon Stock mógł bez przeszkód, zaopatrzony w lisy polecające papieża, zakładać nowe klasztory: w Brukseli, w Liege, w Malines, w Gandawie, w Utrechcie, w Szkocji i Irlandii.
W XIV wieku Najświętsza Maryja Panna ukazała się się papieżowi Janowi XXII i poleciła szczególną opiekę nad "Jej Zakonem Karmelitańskim". Obiecała obfite łaski i zbawienie należącym do Zakonu, którzy wiernie wypełniają swe śluby, a także należącym do Bractwa Szkaplerznego, którzy zachowają cnotę czystości według swego stanu i modlą się za Kościół.
W końcu obiecała wszystkim nadzwyczajną łaskę, znaną pod nazwą "przywileju sobotniego: "Ja, ich Matka, w pierwszą sobotę po ich śmierci, wyzwolę ich z czyśćca i zawiodę na górę życia wiecznego".
Stolica Apostolska zaliczyła Szkaplerz do sakramentaliów. Swą władzą potwierdziła przywileje Szkaplerza, opierając ich skuteczność na modlitwach całego Kościoła.