Matki Bożej Budzieszyńskiej
Kościół w Budzieszynie
Historia Sanktuarium
W XI-XII wieku plemiona Jaćwingów, często napadały na ziemie Polskie, bohatersko bronione przez wojska książąt Mazowieckich.
W 1192 wojska Jaćwingów wspomagane przez Rusinów najechały wschodnią część polski aż do środkowej Wisły i Lublina. Kiedy książę Kazimierz Sprawiedliwy wyruszył z odsieczą przeciwko najeźdźcom, jeden z jego oddziałów zatrzymał się na wypoczynek w pobliżu źródełka gdzie mogli napoić konie i odświeżyć się po podróży.
Budzieszyn. Cudowne miejsce
W nocy wojska Jaćwingów chciały rozbić polaków, aby móc uderzyć z boku na główne siły wojsk polskich. Matka Boża z obrazu polowego cudownie ochroniła polskich rycerzy przez nadzwyczajny blask bijący od zawieszonego na drzewie wizerunku, Jej i Dzieciątka Jezus. Wojsko najeźdźców wycofało się na wschód, gdzie pod Drohiczynem główne siły księcia Kazimierza zadały im druzgocącą klęskę.
Od tej pory miejsce cudu nazwane zostało „Zbuszisyn” (od budzenia synów), później „Budzisin” a obecnie Budzieszyn.
Ołtarz Matki Bożej Budzieszyńskiej. Tu Maka Boża obudziła śpiących polskich rycerzy
W 1450 roku Michał Galginowicz właściciel dóbr Wyszkowo i Mokobody zbudował drewniany kościół w Budziszynie w miejscu cudu objawienia się Matki Bożej nazywanej już wtedy Matką Bożą Budzieszyńską. W 1458 roku została erygowana parafia budzieszyńska która, obejmowała również wieś Mokobody.
Źródełko z Cudowną uzdrawiającą wodą
Od zwycięstwa w Budzieszynie Obraz Matki Bożej Budzieszyńskiej otaczany był wielką czcią na terenie księstwa drohiczyńskiego i poza jego granicami. Przed cudownym Obrazem codziennie modliły się tłumy pielgrzymów i korzystały z cudownego źródełka o uzdrawiającej wodzie. Lecz największe tłumy przybywały na nabożeństwa w każdy pierwszy piątek miesiąca na uroczyste Msze Święte.
Wnętrze kościoła w Budzieszynie
Modlitwa i zaufanie do Matki Bożej Budzieszyńskiej sprawiały że woda z cudownego źródełka dokonała wielu uzdrowień ciała i duszy. Jest wiele znanych i potwierdzonych uzdrowień wzroku, dróg pokarmowych i skóry, a także kręgosłupa.
W archiwum sanktuarium przechowywane są liczne świadectwa pisane, również w języku staropolskim, a także w języku starocerkiewnym, napisane przez ludzi którzy doznali licznych uzdrowień za przyczyną Matki Bożej Budzieszyńskiej, pijąc wodę lub obmywając chore miejsca wodą z Cudownego Źródełka
Matka Boża z ołtarza w Budzieszynie
Pierwszego sierpnia 1646 roku biskup Łucki, Andrzej Gębicki specjalnym dekretem dołączył parafię Budzieszyńską do Mokobodzkiej w której znajdował się drewniany kościół z 1513 roku, W 1695 roku ustanowiono i uposażono z dóbr Sterdyńskich 8 księży misjonarzy,
którzy mieli w Budzieszynie codziennie odprawiać nabożeństwo do Matki Bożej i cztery Msze Święte za poległych.
Na przełomie XVIII i XIX wieku władze carskie ze względu na wielka liczbę gromadzących się pielgrzymów postanowiły zlikwidować Budzieszyn,
gdyż przed słynącym cudami obrazem Najświętszej Maryi Panny Budzieszyńskiej gromadzili się liczni pielgrzymi, organizowano patriotyczne msze z okazji uchwalenia Konstytucji 3 maja i wybuchu powstania kościuszkowskiego.
Kaplica przeniesiona z Budzieszyna
Władze carskie uznały to za zagrożenie i postanowiły zburzyć kościół w Budzieszynie. Gdy wieść o tym dotarła do proboszcza, ten zwołał zaufanych okolicznych parafian wraz i wraz z ówczesnym dziedzicem Jarnic postanowili przenieść kościół w bezpieczne miejsce.
Na podstawie dekretu wydanego 1818 r. przez biskupa pomocniczego włocławskiego Feliksa Lewińskiego przeniesiono obraz Matki Bożej z Budzieszyna do jeszcze nie wykończonego kościoła w Mokobodach.
Kaplica z Budzieszyna postawiona na cmentarzu w Jarnicach
Świątynię zaś rozebrano i w nocy spławiono rzeką Liwiec do Jarnic, koło Węgrowa, gdzie postawiono ją na miejscu spalonego przez Szwedów kościoła. Kaplica ta stoi do dziś.
Historia kościoła w Mokobodach wiąże się ściśle z niezrealizowaną do końca XX wieku ideą budowy świątyni Opatrzności Bożej jako votum za uchwalenie Konstytucje 3 Maja. Zwycięzcą królewskiego konkursu na świątynię, która miała być wybudowana w Warszawie był architekt budowlany Jakub Kubicki.
Grób Pana Jezusa w Budzieszynie
Okazało się że wybudowanie świątyni katolickiej jest bardzo ciężkim zadaniem w tych czasach pod rosyjskim zaborem. Lecz Jan Onufry Ossoliński podjął się tego zadania.
Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny na Królową nieba i ziemi malowidło w kościele w Mokobodach
Pierwszy mokobodzki kościół z 1513 r. został rozebrany, a na jego miejsce Aleksander Ossoliński, starosta drohicki i miecznik wielki litewski, ufundował w 1766 r. świątynię drewnianą. Obok powstała również drewniana dzwonnica i szpital dla chorych i ubogich. W 1792 r. kościół spłonął od uderzenia pioruna.
Starania o budowę nowego rozpoczął syn Aleksandra Ossolińskiego, Jan Onufry, poseł na Sejm Czteroletni, który brał udział w pracach nad Konstytucją 3 maja i gorąco popierał uchwalenie tej konstytucji oraz chciał ją wymownie upamiętnić.
W roku 1793 sprowadził do Mokobód architekta Jakuba Kubickiego i powierzył mu budowę kościoła, według planów konkursowych. W tym samym roku rozpoczęto budowę świątyni. Lecz budowa świątyni odwlekała się ze względu przeszkody czynione przez zaborców (okres rozbiorów, rosyjska okupacja).
Przy Cudownym Źródełku
Prace ruszyły pełną parą w 1814 r. gdy do parafii mokobodzkiej przybył ks. Jan Żebrowski. Ten zaradny i pełen inwencji proboszcz doprowadził w krótkim czasie do częściowej finalizacji prac budowlanych, a budowę kościoła ukończono w 1819 r.
Konsekracji Kościoła dokonał w roku 1837 biskup Jan Marceli Gutkowski. Prace wykończeniowe trwały jeszcze w drugiej połowie XIX wieku.
Grota Matki Bożej przy Cudownym Źródełku
W 1874 roku Naczelnik Powiatu Siedleckiego Kaliński, prawosławny Rosjanin, doznał uzdrowienia oczu przemywając je wodą ze źródełka. W podzięce wystarał się o zezwolenie na wymurowanie kaplicy, którą na miejscu poprzedniej drewnianej wzniósł mieszczanin mokobodzki Jan Popowski. W ołtarzu umieścił kopię obrazu Matki Boskiej Budzieszyńskiej, której oryginał znajdował się w kościele w Mokobodach od roku 1818.
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
W 1947 r. przy źródełku wybudowano grotę z kamieni polnych na wzór groty z Lourdes, a na terenie cmentarza w 1979 r. zbudowano drogę krzyżową. W latach 1986-1987 na miejscu starej zniszczonej już kaplicy wybudowano nowy murowany kościół i wykonano kalwarię przy drodze z kościoła do Cudownego Źródełka (około 300m) gdzie licznie przybywający pielgrzymi modlą się prosząc o łaskę uzdrowienia lub wznoszą modlitwę dziękczynną.
